çelik blek in üzerinde he pkürk bir yelek olurdu düğmesiz. yağmurda, çamurda hep bunu giyerdi. bir defasında karlı bir macerada palto giydiğine şahit olmuştum o kadar. profesör oklitus un şapkası ve ayakkabılarında da toka mevcuttu. tabancayla ateş edildiğinde, namlunun ucundan bir çizgi çekilirdi dümdüz namlunun kenarına; "pam", çizginin üzerine de; "zıp" yazılırdı.
bunlar çok sarhoş olduklarında en çok şu şarkıyı söylerlerdi: "tabutun üstünde on kişi... hoh hoh hoh... ve bir şişe rom!" tabi, orijinalinde kesin bir kafiye tutma olayı sözkonusudur ama türkçe ye çevrilince böyle abuk bir güfte ortaya çıkıyordu. avukat konoli bunların adeta kankası gibiydi. başları derde düştüğünde, hep bu avukata giderlerdi. o da onlara sürekli masa başında ziyafet verirdi. bazne oklitus, mahzeen inerdi çaktırmadan. buranın adı da ambardı aslında ve yemeklerin saklandığı bir odası vardı. orada dizi dizi asılı sosisler ve salamlar olurdu ve ben onlara çok imrenirdim. rodi ile profesör bunları çaktırmadan çalı yerlerken; "gnam gnam", "gulp" gibi sesler çıkarırlardı (üstlerinde öööle yazardı). ingiliz askerlerinin uzun külahlı şapkalarının üzerinde; "gr" yazardı. tüfeklerinin uçları da muhakkak süngülüydü. kitabın içinde eski yıllardaki çevirilerden kalma enteresan kelimeler de olurdu: "akabinde" gibi. ayrıca yönlendirme, duraklama, açıklama, belirtme kelimeleri de olurdu ve bunlar tek başlarına karenin üst soluna kutu içinde yazılırlardı: "birdenbire", "az sonra", " yarım saat sonra", "tam o sırada", "yağmur başlar" gibi... ayrıca kahramanların kullandıkları belli başlı birtakım kelimeler de vardı: "hay aksi", "âlâ", "kahretsin" gibi... neticede alem bir kitaptı ve bir numaralı macera serisi bence buydu. tommiksler falan hep ikinci sırada kalırdı. |
