hic sevememistim, gorunce televizyonun karsisinda kalkardim, "asabimi" bozardi. trt de o korolar ızmir radyosu korosu, ankara radyosu korosu, bilmem ne efendiden, bilmem ne makaminda tek takim simsiyah kiyafetler icinde kadin erkek sanki inliyor gibi sarkilari okurlardi. fena halde canimi sikarlardi, hele o acayip makyajli, garip sac bicimli, koyu pambe rujlu bayanlar, ama annem daha da sesi acar sarkilara eslik ederdi. bana garip gelirdi bu huzunlu, can sikici seylerin ekranda surekli bolca bulunmalari. hele hele insanlar bu seyi nasil sever diye kafam karisirdi. ama annemle birlikte nalan altinors e ozel bir sevgim vardi. bir konserine gitmistik, bir defa da ızmir de bir pastahanede bir ogle sonrasi kendisi yan masada otururken annem ve bayan arkadaslariyla ben "rococo" yerken kendisini gormustuk..
cocukluk iste oysa turk sanat muzigi ne kadar guzel, simdi zaman zaman trt de korolarin konserlerini izliyorum. hersey o kadar derin ki (sozler, muzik) goz yaslarimi tutamiyorum. bir de seveni varsa tavsiyem temelde cok islami, oriental, edebi olan bu muzigin arapca versiyonlarini bulun, ozellikle misirlilarin yaptiklarini, tek kelimeyle muhtesem,"sublime". gozyaslariniza hakim olamayip kendinizi leyla ve ya mecnun, ferhat ile sirin sanarsiniz. |
