uzay yolu dizisinin hala özlemini duyuyorum. mr. spock"un etkileyici ve mantıklı konuşmaları, kaptan kirk"ün liderlik vasıfları ve özellikle "ışınla beni scotty" cümlesinin gizemini hala özlüyorum. film müziğinin güzelliği, o sonsuz uzaydaki yıldızların çokluğu ve atılgan gemisinin ekrandan aniden üzerime gelişini hala dünmüş gibi hatırlıyorum. o zamanın biz çocukları, oyunlarımızda; mr. spock gibi tek elle omuz bölgesini sıkarak düşmalarımızı bayıltmaya/safdışı bırakmaya çalışırdık. daha doğrusu öyle bir özlemimiz vardı o zamanlarda.
ve son söz:
atılgan yıldız gemisinde bulunup ta, sonsuz evreni keşfetmeyi kim istemez, değil mi? |
