kenandı işk aşkım, acaba o da burada mıdır, bunu okur mu acaba.. ilkokul birinci sınıftaydık, kardeş gibiydik, hep beraber zaman geçirirdik, ama çok farklıydı.. elele yürüyorduk işte okulun bahçesinde.. kumral bir çocuktu.. güvenevlerin bir kömürlüğü, kömürlüğe merdivenlerle inilirdi, kömürlüğün tavanı da betondu ve biz oraya gidip betonu ayıran yaklaşık 1 metrelik boşluktan atlamaya çalışırdık. bir gün kenan düşmüştü oradan atlarken. çok üzülmüştüm, sonra biz büyümeye başlayınca ben artık kenandan utanır olmuştum, sonra da erkeklerin hepsinden utanır oldum zaten.. 30 yaşına gelmek üzereyim, hala bir erkek bana güzel bir şeyler söylese, ya da ben ona ilgi duyarken benimle konuşsa utanıyorum yaaaaa.... |
