benim cocuklugumda alpaslanlar cemil turanlar gökmen özdenaklar fatih terimler ismini yazamayacagim kadar cok futbolcular o günlerin yildizlariydilar.ama ben cok kücük oldugum ve televizyondan kendilerini göremedigimiz icin sadece gazete ve kartpostallardan kendilerini tanirdik mesela ben cemil turandim top oynarken.yillar icinde eskiler yaslandikca yeniler piyasaya ciktilar.onlardanda günümüze kadar isimlerini unutturmayanlar oldu ama biri varki bence adini sportmenligiyle tarihe altin harflerle yazdirdi.bu kisi ünal karaman dir.bilenler hatirlarlar ıngıltere hezimetlerimizi.mac zaten 4-0 lari bulmus gecmis ama trübünde binlerce tek sesin ünal-ünal diye bagirip yedek kulübesinden oyuna girmesini istemesi hala kulaklarimda cinlar.ünal sahaya cikar ve elinden gelenin en iyisini yapmaya calisirdi ve yapardida.o benim o zamanlardaki en sevdigim oyunculardan biriydi.ne tesadüftürki yillar sonra almanyada bir dügünde kendisiyle tanisma serefine eristim ve resim bile cekildim. komsumun damadinin amcasi idi ünal.futbolculugundaki basarisinin hammaddesinin icindeki insan sevgisi,saygisi ve en önemlisi vatan sevgisinin yatmis oldugunu anlamis ve ona saygim sonsuz bir sekilde artmisti.sevgi ve saygilarimla ünal agabey iyiki vardin vede varsin. |
