cocuklugum televizyonun olmadigi bir evde gecti. muhtemelen bir cocugun basina gelebilecek en korkunc seylerden birisidir bu. bazen lodosun kablolari kopartip catilari sokaga indirdigi günlerde, bazen ufak bir yagmurla tasip denize dönen sokaklarda ve bazen günün ilk isiklarinda komsunun evine ulasmaya calistim. mahallede akrabalarimiz vardi komsular olmadi onlara gittim. hatirladigim kadariyla cocuklugumun bes senesi bu sekilde gecti. simdi dönüp bakiyorumda, eger evde bir televizyonumuz olsaydi bugün ne sinema belasina bulasmis olacaktim ne de günlerimi (hala) bilgisayar basinda yok gürcistan filmleri yok jiri menzel, tarkovski, bunuel, gaspar noé diye geciriyor olacaktim. geride kalanlara selam olsun, |
