çocukluğumda (1960 larda) özellikle ilkbaharlarda gökyüzü rengarenk uçurtma dolardı. bakkallar ve kırtasiyecilerde satılan hazır uçurtmalara itibar etmez, ille de kendimiz uçurtma yapardık. önce harçlığını alırsın (75 - 100 kuruş), üsküdardan eminönü ne oradan da tahtakale, sultanhamam ingiliz sicimi için bakınırsın. ince, hafif ama sağlam olacak. ipten sonra birkaç renk dayanıklı ve ince kağıt, sulu hamur, yumurta akı (sonra uhu), makas. en önemli malzeme ise çıta. ben çıta kullanmazdım, kuru kamıştan ince ve hafif şeritler çok sağlam olur. uçurtma yapımı el becerisi. altıgen, dörtgen (armudiye de derlerdi) küpe de takarsın. kuyruğuna da 1-2 adet ince tahta parçasına sapladığın jilet. uçurtman hafif olacak ki, uçurtma savaşlarında yenilme. selimiye top sahasında uçurtmalar arasında seninki de yer alır. büyük ağabeyler hemen uçurtmalarını seninkinden daha uzağa salıp ipleri ile kuyruğunu traş etmek için manevralara başlarlar. kuyruğumda jilet var, ipiniz kesilir diye önceden haber verirsin ki sonunda sopa yemeyesin. ipi ile sana kuyruk traşı atıp uçurtmanı düşürmeye çalışan, uçurtmasını kaybetme riskini göze almalı. tabii sen de daha küçük ve mazlum çocukların uçurtmalarını düşürmeye çalışırsın. ya kuyruğunu onların ipine dolayarak veya kuyruk traşı atarak. onların da jileti olabilir.... |
