rahmetli adile naşit sunardı. ya önce bir masal anlatır ondan sonra bir çizgi film yayınlanırdı ya da tam tersi. ama her seferinde bir sürü isim sayardı, biz de mal mal acaba bugün benim ismimi söyleyecek mi diye dinlerdik. bir de bir gün bir olay olmuştu. tam heyecanla seğrediyordum birden tv karlanmıştı. ben de tv nin arkasındaki anten kablosunu düzelteyim diye gittim başladım kurcalamaya. adile teyze birden bağırmaya başladı; "hişşt, sen! oynama bakayım elektrikle" diye. acayip korkmuştum. |