bizim çelik çomak oyunumuz r2’ninkine yakın olmakla birlikte bazı farklar vardı. iki takıma ayrılınır ve yazı turayla atış yapacak takım belirlenirdi. küçük bir çukur kazılır ve iki yanına irice taşlar konurdu. uçları sivriltilmiş 10-15cm uzunluğunda ve 2-5cm çapında küçük bir çubuk bu taşların üstüne yerleştirilir ve kol boyu bir sopayla çukurun içinden destek alınmak suretiyle karşı takıma doğru fırlatılırdı. karşı takım, üstünde mutabakata varılmış bir mesafede çizilmiş ve adına güneydoğu söylenişiyle “nahır” denilen bir çizginin arkasında sıraya dizilirdi. bu görüntü, futbol maçlarındaki ceza atışını andırırdı. eğer tutucu takım atılan çubuğu havada yakalayabilirse atış hakkını kazanırdı ve takımlar yer değiştirirdi. bu arada etraftaki evlerin pencereleri ve balkonları dikkatlice gözlenir ve kızların olup olmadığına bakılırdı. eğer varsa tutuş ve yakalayış daha afilli yapılırdı. gerçi çubuğu havada yakalamanın el kemiklerinin kırılması veya göze gelmesi filan gibi tehlikeleri vardı ama kim aldırır!.. çocuk kanlarımız kaynıyordu bir kere. eğer çubuğu tutamazsa çubuğun düştüğü yerden itibaren atışı yapan oyuncu elindeki sopayla çubuğun sivri kenarlarına hafifçe vurup havalandırır ve havadayken çubuğu, yaptığı okkalı bir vuruşla(şu beyzbol maçlarındaki gibi) uzağa atardı. bu vuruş anlaşmaya bağlı olarak 1-3 kere üstüste yapılırdı. sonra atışı yapan takımın makul gördüğü bir sayı kadar adım atılarak çubuğun en son düştüğü yerden atış yapılan deliğe ulaşılmaya çalışılırdı. ulaşılırsa atış hakkı “nahır” takımına geçtiği gibi adım sayısı kadar da puan alınırdı. yok beceremezlerse adım sayısı kadar puan atış takımına yazılırdı. sonra aynı döngü tekrar eder giderdi… şu oyundaki dinamizme ve çeşitliliğe bakın ve hangi pc oyununun bunun yerini tuabileceğini düşünün. şimdilerde artık çelik çomak oynayabilecek boş yer bile yok öyle her yerde. benim oyun oynayasım geldi. çelik çomak yaptırmaya gidiyorum marangozlar çarşısına… |
