çoçukluğumun güzelliklerindendi galetacılar, bir değneğin iki ucundan iple asılan sepetlerini omuzlarında taşırlardı. tabi içlerinde susamlı, susamsız ve daha aklıma gelmeyen çeşitlerde galetalar satarlardı. galetaların en belirign özelliği bayatlamamasıydı vede kırıntısı heme hemen olmazdı. mis gibi kendine has bir kokusu vardı. şimdi nerede galeta görsem elimi dahi uzatmak istemiyorum. çoçukluğumdaki tadı alamayacağımı bildiğim için tıpkı simit yemediğim gibi. artık geçmez oldu sokaklarımızdan galetacılar nolduda çekildiler sokaklardan. neden hiç bişey eski tadı vermiyor. galetalar gibi. |
