onlarsız sokak, mahalle olmazdı.. herseyi bilirler, herseyi gorurlerdi.. senin bu kız okumaz, senin bu oglun cok zayıf biraz pekmez icir turunden yorumlar yaparlardı.. kapılarının onunde ya da bahcelerinde oynamamıza izin vermezlerdi ama oyunun en heyecanlı yerinde onlar tarafından bakkala gonderilirdik.. kıs gunlerinde annelerimizle evlerine gittigimizde cayın yanında ya kendi yaptıkları mis gibi kurabiyelerden ya da teneke kutularda sakladıkları kaymaklı biskuvilerden ikram ederlerdi.. bayramlarda bilirler, hazırlılklarını yaparlar, bizleri beklerlerdi.. ellerini oper, harcligimizi ya da mendilimizi mutlaka alırdık.. ikinci annelerimiz gibiydiler.. simdi nerdeler, kimbilir.. |
