hazır giyimin ve hazır ev tekstilinin henüz yaygınlaşmadığı yıllardı... manifaturacılar,tuhafiyeler birkaç tanede hazır giyim mağazaları vardı ama orta halli bir ailenin bütçeleri öyle herdaim oralardan alışveriş etmeye yetmezdi... evin çarşafları yenilenecekse, masa örtüsü lazımza, kız çeyizi tamamlanacaksa, diktirilmek veya dikmek üzere elbiselik kumaş alınacaksa haftanın belli günleri kapıya gelen bohçacılardan alınırdı...üstelik bu bohçacılar uzun yıllar aynı sokakları arşınladıklarından evin hanımını, kızını,oğlunu tanırlar, hatta alışveriş esnasında evin hanımıyla karşılıklı çay-kahve bile içerlerdi...genelde çingenelerin mesleğiydi bohçacılık işi..nedense hemen hemen hiç biri sokaktan geçerken bohçacı diye bağırmaz, genelde bohçaciiiiiii diye bağırırlardı. bohçacı bacıların tek özelliği manifaturalık eşya mı satmaktı? tabi ki hayır !:) onlar mahallede kim bekar, kim dul bilirler, gelinlik kızı, damatlık yaşa gelmiş oğlu olanlarada bekar gençleri müjdelerler hatta iki hane arasında arabuluculuk yaptıkları dahi olurdu. o zamanlar kredi kartı gibi bir şimdi bizi borç batağına batıran icat yoktu...ama bohçacılarda taksitle mal satardı. parça parça olmuş ortaboy bir deftere not tutarlardı yaptıkları satışları...hatta taksidini vaktinde ödeyemeyen ev hanımlarının gırtlaklarına yapışmazlardı borç bakiyeleri için:) bohçaciiii geldi haniiiim :)) |
