bizim bir ayşe teyzemiz vardı..muhtar ayşe de denirdi..gerçekten de mahallenin muhtarı gibi herşeye karışır ve herşeyi de bilirdi.bahçesindeki erik ve dut ağaçlarının tepesinden inmezdik.yine de bizlere toplattığı bu meyvaları eski,çiçekleri silinmiş tabaklarına ıslayarak ikram ederdi.bahçe kapısının önünde çeşmesi vardı..ağzımızı dayayıp su içerdik. saatlerce açık bırakıp su ıslatmaca oynardık,ayşe teyzeye gelecek su faturalarını düşünmeden..saçları kınalıydı..uzun boylu dimdik bir kadındı..sonra birgün haberi geldi ayşe teyzeniz öldü diye..nur içinde yatsın..onun minderlerini taşlara koyup,az oturmadık, koca çınar ağacının altında..o çınar ağacını da kestiler..ayşe teyze gibi çınar ağacı da çocukluk anılarımda kaldı.. |
